Het laatste verslag van deze reis

Hallo allemaal.

Zondag 13 mei is het vandaag en van deze reis het laatste verslag. Maandag de koffer inpakken en dinsdagochtend om 8.30 uur vertrekken we richting Christchurch naar het vliegveld van waar ik om 18.05( jullie tijd 8.05 in de ochtend) naar Schiphol vertrek en woensdag 13.15 aankom.
Deze laatste weken was het hier echt herfst geworden. het was een lange warme zomer, zeker voor Nw Zeeland, maar de zomer is niet overgegaan in een "Indian Summer" wat ze hier gewend zijn. Koude en natte dagen, daardoor al veel sneeuw op de bergen. Dat was een prachtig gezicht op de heldere zonnige dagen.

We hebbende afgelopen weken nog 2 x een gedeelte van de Wilderness Trail gefietst.
De eerste op 25 April, dan is het ANZAC Day( Australië, Nw Zeeland Army Corps), waarop iedereen vrij is. Het was die dag heerlijk weer. ANZAC Day kun je vergelijken met Dodenherdenking in Nederland. Hier gaat hier zelfs nog terug naar WW I, vooral de slag bij Gallipolli in Turkije toen er duizenden Australiërs en Nw Zeelanders zijn gesneuveld zodra ze hun eerste voet aan land hadden gezet.
De dag begint met een Dawn Service om 6.30 bij het monument op de School Square. Het is dan nog donker en het wordt langzaam licht.
Bij het monument staan witte houten kruizen met een naam erop van de mensen die vanuit de omgeving van Hokitika zijn gesneuveld in de oorlogen.
Er hadden zich ruim 300 mensen verzameld en na een korte parade vooraf gegaan door een doedelzak speler, volgenden er 2 toespraken, het volkslied wordt gezongen zowel in het Engels als in het Maori. Na een half uurtje is het afgelopen en is het licht geworden. Daarna zetten veel mensen hun Poppy (klaproos) in een gaatje op 1 van de kruizen. Het was heel erg indrukwekkend.
Rond 11.30 volgt er nog een optocht in het dorp met mensen uit allerlei Civil Services, politie, leger, brandweer etc, maar ook allerlei andere mensen die meelopen en kransen neerleggen bij de Clocktower.

Na dit alles zijn Jose en ik gaan fietsen, Ted in de fietskar en op naar het Tree Top Cafe via de trail langs Lake Mahinapua. Een prachtige fietstocht, maar dit keer geen E-Bike en omdat ik de laatste weken veel last heb van mijn heup, was het een hele trap. hele stukken door de Wetlands over een soort van vlonders. Best wel een beetje eng, want ik kan blijkbaar niet verschillende dingen te gelijk doen. Kijken en fietsen over zo'n smalle vlonder met het gevaar van in het water te rijden. de heenweg was licht stijgend, dus terug ging het wat makkelijker en vlotter.

Wat ik oa erg leuk vond hier, was bij de buren voor Morning Tea of gewoon aan het eind van de dag langsgaan voor een kop thee. Barry is schilder, hij maakt ontzettend mooie schilderijen van het Nw Zeelandse landschap. Hij heeft het zichzelf geleerd. Hij had een prachtig schilderij staan wat ik graag van hem wilde kopen, maar het was erg groot. Barry heeft voor mij een soortgelijk schilderij van koffer formaat gemaakt! Ik ben er erg blij mee.

Ik heb veel gequilt, maar mijn witte stof was op een gegeven moment op en ik ben dus niet verder gekomen dan 66 vierkantjes van de 169, dus thuis maar weer verder, daar heb ik nog wel 5 meter van de stof liggen. Jose en ik hebben nog een workshop Fabric (van stof) Cards maken gedaan.

Gisteren was het een mooie dag en nadat we naar een quilt tentoonstelling waren geweest in Greymouth, hebben we nog een stuk, eigenlijk het 1e stuk , van de Trail gefietst van Greymouth tot Kumara, ongeveer 30 kilometer. Ditmaal had ik wel een E-Bike gehuurd. Heel bijzonder om op nog geen 30 meter van de zee over een pad te fietsen. Na verloop van tijd kwamen we bij de brug over de rivier. Het is nog de enige brug in Nw Zeeland waar zowel de trein als de auto's overrijden en hij is 1 baans. De trein ( goederen) komt maar 2 x daags over dit gedeelte, de auto's moeten dus wel plaats maken voor de trein als hij eraan komt. Er wordt nu een nieuwe brug naast gebouwd alleen voor de auto's. Je fietst over een soort van clip-on langs de brug. Het klinkt niet erg stabiel, maar dat was het wel. Beter dan de brug bijna aan het eind van de track. Ik ben een bangerd met hoogtes en toen we kwamen aanfietsten had ik eerst niet in de gaten dat de brug zo hoog was en zo wiebelde. mijn benen worden dan direct van pudding en ik heb de neiging om door de benen te zakken. Jammer dat ik zo'n hoogtevrees heb, je kunt anders wel prachtige foto's maken vanaf de brug. Soms moet ik mezelf dan echt toespreken niet zo kinderachtig te doen.
Ook dit was weer een prachtig stuk om te fietsen en het was vrij vlak. Het blijft bijzonder om door het regenwoud te fietsen, er is altijd wel van alles te zien.Daarna in Kumara heerlijk in het zonnetje gezeten en gewacht op onze lift terug.

En dan zit het er dinsdag weer op. 6 maanden ben ik hier geweest. het was heerlijk om hier te zijn en gewoon het leven van alledag mee te maken. Het was geweldig dat ik van Jose en Jesper die mogelijkheid heb gekregen. Ik zal het leven hier erg missen, maar het is ook goed om weer naar huis te gaan.
Wat heb ik een mooie dingen hier gedaan. Buiten het meedraaien in het gezin van Jose waren daar ook een aantal andere dingen die ik erg fijn of bijzonder vond. Bijzonder was de "lezing" die ik gehouden heb over euthanasie in Nederland voor de collega's van Jose. de contacten met de vriendinnen, de nieuwe contacten die je maakt als je hier langer bent. De gesprekken met Barry en Chris, de buren, over van alles, geen onderwerp was te gek. Heel bijzonder. En alles in het Engels!! Soms wist ik de goede woorden niet, maar we kwamen er altijd wel uit. Maar ook het luisteren naar het journaal hier en de krant lezen over heel andere problemen dan in Nederland. Het Engels wat je steeds gemakkelijker in de oren gaat klinken.
De 1500 km die ik met Martijn heb rondgereden op het Zuideiland, de weken dat Erik en Angelique hier waren en vooral de dagen dat ik alleen met Kasper was. de fietstochten die Jose en ik hebben gemaakt en vooral ook de plannen die er al weer zijn voor een volgende keer! Ik vond het bijzonder om hier al weer zo goed de weg te kennen en in mijn eentje door de bergen te rijden nadat ik Martijn had afgezet.Ook de 2 trips naar Whataroa en Okarito vroeg in de ochtend waren heel bijzonder. Rijden over wat hier de snelweg is en dan heel lang geen mens tegenkomen, laaghangende wolken rond de bergen en de prachtige kleuren. het is gewoon teveel om op te noemen, maar het is een land naar mijn hart. Natuurlijk zijn er hier ook dingen die het leven hier niet makkelijk maken voor de mensen, zeker hier aan de Westkust. Het dagelijks leven is niet goedkoop en sommige dingen zijn erg duur hier als je loon niet erg hoog is. net als in Nederland is ook hier de benzineprijs aan het stijgen, voor sommigen is dat niet makkelijk. Iedereen heeft een auto hier, hoe krakkemikkig ook. dat moet haast wel hier, er rijden geen bussen of treinen op geregelde tijden, soms maar 1 x per dag. De regering doet bv erg veel aan het ontmoedigen van roken, nergens zie je in een winkel rookwaren uitgestald, dat ligt weggeborgen en een pakje shag bv kost 85 dollar, dat is ongeveer 48 euro!! Toch wordt er nog steeds gerookt. In geen enkele openbare gelegenheid mag er nog gerookt worden en ook het roken op straat willen ze gaan verbieden. En er is nog veel meer te vertellen, maar dat komt straks weer. Ik heb ook erg genoten van alle contacten die ik had via de app of de telefoon en vooral Hoera voor het facetimen!

Ik ga nog wat foto's proberen te plaatsen en ik zie jullie weer als ik terug ben. Wat erg leuk is dit keer is dat ik mijn beide fotoboeken al klaar heb. De eerste ligt al in Oosterhesselen en de 2e heb ik net doorgemaild en die zal vrijdag klaar zijn. Dat vergemakkelijkt het vertellen.

Donderdag zal mijn 1 e bezoekje aan de moeder van Jose zijn en
's middags ga ik naar Zwaantje. Waar ik me ook op verheug is een lekkere bruine boterham met oude kaas. Heerlijk!

Lieve groet, Wilma

De eerste foto's zijn van mijn sleepout, mijn huisje tijdens mijn verblijf hier achterin de tuin van het huis van Jose dat op de andere foto te zien is.
De vogel is een bellbird die hier elke ochtend in de boom zit te fluiten, hij maakt een echt specifiek geluid, overal bovenuit herkenbaar. Het hagedisje is een skunk, een soort die heel zeldzaam is en het schilderij is gemaakt door Barry.
Het harige tapijtje is onze lieve Ted, de Old English Sheepdog. Het zal straks erg wennen zijn weer een huis zonder dieren.