De Wilderness trail en Okarito Lagoon
Blijf op de hoogte en volg wilma
08 April 2018 | Nieuw Zeeland, Hokitika
Hallo allemaal.
Dit wordt zo langzamerhand 1 van de laatste verslagen die ik ga maken. Ik ben nu nog 5 weken hier, dan vertrek ik weer naar huis op 15 Mei.
Je begint zo langzamerhand wel te merken dat het hier nu herfst is, kortere en koudere dagen, vooral in de ochtend is het erg fris. Om 7 uur 's avonds is het al donker. Jose heeft al verscheidene avonden de kachel aan gehad. Nog steeds is het overdag nog niet zo koud dat je de lange broek aan moet. Mijn "Dear Jean"quilt begint al aardig op te schieten. Ik heb nu 55 vierkantjes af, maar mijn witte stof is bijna op, thuis heb ik nog zeker 6 meter liggen, dus dan maar weer verder.
Op paasmaandag zijn Jose en ik een stuk van de Wilderness Trail wezen fietsten. Er komen in Nw Zeeland steeds meer fietsroutes bij, vaak gaan ze over trajecten waar een trein heeft gereden, maar waarvan de trein rails zijn weggehaald. Vroeger werd er ook hier in de buurt erg veel goud gevonden, daar werden toen de treintjes voor gebruikt. Helaas gaat deze trail op sommige stukken van de 135 km over de highway, dat fietst niet fijn. Smalle wegen en de auto's rijden hard, niet zo fijn dus. Wij werden met de fietsten, ik had een E-Bike gehuurd, door een shuttle afgezet bij Cowboy Paradise dat op zo'n 150 meter hoogte ligt.Cowboy paradise, het klinkt heel wat, maar het was een beetje een rommelig geheel, Gelukkig konden we er wel even plassen, want op dit traject is onderweg geen toilet. De gehele trail is 135 km en je kunt het in verschillende etappes doen, waarbij je kunt overnachten onderweg in prachtig opgeknapte oude hotels. Dat is voor sommige streken erg fijn dat daar een trail doorloopt, want daardoor worden bepaalde vervallen oude gebouwen weer mooi opgeknapt en het brengt voor de mensen daar weer wat geld binnen.
De eerste km was nog goed te doen, maar daarna ging het al heel snel veel steiler omhoog over een zeer smal pad met een flinke diepte aan 1 kant. Ik ben natuurlijk helemaal geen held met hoogtes, dus dat was even een beetje eng, zo wie zo was het te steil om te fietsen, dus met de fiets aan de hand lopen. Ik kan je vertellen dat een E-Bike zwaar is om omhoog te duwen!! De tocht voert dwars door het Rain Forest, prachtige omgeving, maar soms ook zwaar op de paden. de ondergrond was veelal kiezelstenen, dus toen we eenmaal boven waren op 325 meter hoogte, ging het vaak hard down hill en moest je erg goed uitkijken. Het is prachtig om door het regenwoud te rijden. Zoveel verschillende soorten varens en sommige bomen zijn helemaal begroeid met mos, we zagen zelfs op een plek een aantal vliegenzwammen.Overal zijn grotere en kleinere kreekjes die vanuit de bergen ontspringen. we hadden wat betreft het weer geluk dat het pas het laatste uurtje wat begon te regenen. We fietsten tot Kumara hotel waar we lekker koffie gingen drinken om weer wat warm te worden en werden later weer opgehaald door de shuttle.
Als het goed is ga ik van de week op een wat drogere dag samen met Barry, de buurman, nog een stukje van de tour fietsten van hieruit eerst een stukje in de auto en dan met de fiets verder en weer terug. We gaan dan naar Ross, een stadje waar nog steeds goud gedolven wordt.
Donderdag zou het een prachtige zonnige dag worden en daarom had ik een Boat Tour besproken in de Okarito Lagoon. Okarito ligt zo'n 1,5 uur rijden hier vandaan, de tour begon om 9 uur en dus was ik al vroeg op pad. Heerlijk rustig onderweg met een prachtig gezicht op de bergen, er was nog heel veel lage ochtendnevel. Ik had helaas geen tijd om te stoppen, want ik moest wel op tijd zijn. Okarito ligt aan dezelfde lagoon als de Witte reiger kolonie waar ik al eerder ben geweest. de jongen van de witte reigers zijn uitgevlogen en die zouden nu ook veel te zien in de Lagoon, net als de Spoon Bills (lepelaars). Okarito is een klein plaatsje met ongeveer 50 inwoners, het is haast niet voor te stellen dat hier ooit een 3 a 4000 mensen hebben gewoond, het was toen net als Hokitika een belangrijke haven. Heel veel schepen kwamen hier aan met goederen vooral vanuit Australie. Nu staan er nog wat Bachs (strandhuizen) en mag je het gebied niet in op bepaalde gedeeltes. Ze willen er een RAMS zone van maken, een gebied wat alleen maar door bepaalde mensen beteden mag worden. Er zitten hier erg veel vogels en het heeft een uniek getijden patroon met veel voedsel voor de vele broedende vogels.
Het water was toen we weggingen bijna rimpelloos. Er was een schitterende reflectie van Mount Cook en Mount Tasman in het water. De tocht duurt ongeveer 2 uur, er mogen nooit meer dan 12 mensen mee in de boot, een soort platbodem met 12 plastic stoeltjes er op. Het bedrijfje is van een local en zij weten vaak het meest van de omgeving. Samen met zijn vrouw konden ze veel vertellen over de Lagoon. We zagen onderweg een paar bijzondere vogels die je ook hier niet veel spot. We zagen uiteraard een behoorlijk aantal witte reigers, een grote groep Spoon Bills en honderden zwarte zwanen, als die gaan vliegen is de onderkant van hun vleugels wit, dat was mooi te zien. Ook heb ik een foto kunnen maken van White Faced Heron (reiger) Eerst vaar je een eind over de Lagoon en daarna ga je een kreek in, daar zagen we een Harrier in de boom, ook een vogel die je hier nauwelijks ziet. Het is een roofvogel soort. Het was jammer dat ik de namen niet helemaal goed kon herleiden naar Nederlandse namen. Na zoveel maanden kun je het verhaal goed volgen wat er verteld wordt, maar soms mis je net een heel essentieel woord, waardoor het Engelse woorden soep wordt.Onderweg legden we nog even aan en kregen we koffie aangeboden. Het was een schitterende dag.
De plannen voor de komende weken zijn nogmaals een stuk van de Trail fietsen, over 2 weken naar Christchurch en eventueel naar de Limestone caves in Charleston.
Ik ben ook al druk geweest met foto's in mapjes te doen zodat ik straks weer een mooi fotoboek kan maken.
Lieve groet voor iedereen. Wilma
Niet iedereen kan blijkbaar alle foto's bekijken, daarom even een handleiding.
Bij de 20 zichtbare foto's( in de kleine vierkantjes) ga je naar rechts onderaan de bladzijde, daar staat, Ga naar overzicht, daarop klikken, dan krijg je: fotoboek met de vermelding: geen foto's beschikbaar. In het venster links bovenaan staat het onderwerp van het verslag, daar klik je dan op het verslag waar je de foto's van wilt zien en krijg je alle foto's te zien die ik bij het verslag heb geplaatst.ik hoop dat het zo lukt.
Dit wordt zo langzamerhand 1 van de laatste verslagen die ik ga maken. Ik ben nu nog 5 weken hier, dan vertrek ik weer naar huis op 15 Mei.
Je begint zo langzamerhand wel te merken dat het hier nu herfst is, kortere en koudere dagen, vooral in de ochtend is het erg fris. Om 7 uur 's avonds is het al donker. Jose heeft al verscheidene avonden de kachel aan gehad. Nog steeds is het overdag nog niet zo koud dat je de lange broek aan moet. Mijn "Dear Jean"quilt begint al aardig op te schieten. Ik heb nu 55 vierkantjes af, maar mijn witte stof is bijna op, thuis heb ik nog zeker 6 meter liggen, dus dan maar weer verder.
Op paasmaandag zijn Jose en ik een stuk van de Wilderness Trail wezen fietsten. Er komen in Nw Zeeland steeds meer fietsroutes bij, vaak gaan ze over trajecten waar een trein heeft gereden, maar waarvan de trein rails zijn weggehaald. Vroeger werd er ook hier in de buurt erg veel goud gevonden, daar werden toen de treintjes voor gebruikt. Helaas gaat deze trail op sommige stukken van de 135 km over de highway, dat fietst niet fijn. Smalle wegen en de auto's rijden hard, niet zo fijn dus. Wij werden met de fietsten, ik had een E-Bike gehuurd, door een shuttle afgezet bij Cowboy Paradise dat op zo'n 150 meter hoogte ligt.Cowboy paradise, het klinkt heel wat, maar het was een beetje een rommelig geheel, Gelukkig konden we er wel even plassen, want op dit traject is onderweg geen toilet. De gehele trail is 135 km en je kunt het in verschillende etappes doen, waarbij je kunt overnachten onderweg in prachtig opgeknapte oude hotels. Dat is voor sommige streken erg fijn dat daar een trail doorloopt, want daardoor worden bepaalde vervallen oude gebouwen weer mooi opgeknapt en het brengt voor de mensen daar weer wat geld binnen.
De eerste km was nog goed te doen, maar daarna ging het al heel snel veel steiler omhoog over een zeer smal pad met een flinke diepte aan 1 kant. Ik ben natuurlijk helemaal geen held met hoogtes, dus dat was even een beetje eng, zo wie zo was het te steil om te fietsen, dus met de fiets aan de hand lopen. Ik kan je vertellen dat een E-Bike zwaar is om omhoog te duwen!! De tocht voert dwars door het Rain Forest, prachtige omgeving, maar soms ook zwaar op de paden. de ondergrond was veelal kiezelstenen, dus toen we eenmaal boven waren op 325 meter hoogte, ging het vaak hard down hill en moest je erg goed uitkijken. Het is prachtig om door het regenwoud te rijden. Zoveel verschillende soorten varens en sommige bomen zijn helemaal begroeid met mos, we zagen zelfs op een plek een aantal vliegenzwammen.Overal zijn grotere en kleinere kreekjes die vanuit de bergen ontspringen. we hadden wat betreft het weer geluk dat het pas het laatste uurtje wat begon te regenen. We fietsten tot Kumara hotel waar we lekker koffie gingen drinken om weer wat warm te worden en werden later weer opgehaald door de shuttle.
Als het goed is ga ik van de week op een wat drogere dag samen met Barry, de buurman, nog een stukje van de tour fietsten van hieruit eerst een stukje in de auto en dan met de fiets verder en weer terug. We gaan dan naar Ross, een stadje waar nog steeds goud gedolven wordt.
Donderdag zou het een prachtige zonnige dag worden en daarom had ik een Boat Tour besproken in de Okarito Lagoon. Okarito ligt zo'n 1,5 uur rijden hier vandaan, de tour begon om 9 uur en dus was ik al vroeg op pad. Heerlijk rustig onderweg met een prachtig gezicht op de bergen, er was nog heel veel lage ochtendnevel. Ik had helaas geen tijd om te stoppen, want ik moest wel op tijd zijn. Okarito ligt aan dezelfde lagoon als de Witte reiger kolonie waar ik al eerder ben geweest. de jongen van de witte reigers zijn uitgevlogen en die zouden nu ook veel te zien in de Lagoon, net als de Spoon Bills (lepelaars). Okarito is een klein plaatsje met ongeveer 50 inwoners, het is haast niet voor te stellen dat hier ooit een 3 a 4000 mensen hebben gewoond, het was toen net als Hokitika een belangrijke haven. Heel veel schepen kwamen hier aan met goederen vooral vanuit Australie. Nu staan er nog wat Bachs (strandhuizen) en mag je het gebied niet in op bepaalde gedeeltes. Ze willen er een RAMS zone van maken, een gebied wat alleen maar door bepaalde mensen beteden mag worden. Er zitten hier erg veel vogels en het heeft een uniek getijden patroon met veel voedsel voor de vele broedende vogels.
Het water was toen we weggingen bijna rimpelloos. Er was een schitterende reflectie van Mount Cook en Mount Tasman in het water. De tocht duurt ongeveer 2 uur, er mogen nooit meer dan 12 mensen mee in de boot, een soort platbodem met 12 plastic stoeltjes er op. Het bedrijfje is van een local en zij weten vaak het meest van de omgeving. Samen met zijn vrouw konden ze veel vertellen over de Lagoon. We zagen onderweg een paar bijzondere vogels die je ook hier niet veel spot. We zagen uiteraard een behoorlijk aantal witte reigers, een grote groep Spoon Bills en honderden zwarte zwanen, als die gaan vliegen is de onderkant van hun vleugels wit, dat was mooi te zien. Ook heb ik een foto kunnen maken van White Faced Heron (reiger) Eerst vaar je een eind over de Lagoon en daarna ga je een kreek in, daar zagen we een Harrier in de boom, ook een vogel die je hier nauwelijks ziet. Het is een roofvogel soort. Het was jammer dat ik de namen niet helemaal goed kon herleiden naar Nederlandse namen. Na zoveel maanden kun je het verhaal goed volgen wat er verteld wordt, maar soms mis je net een heel essentieel woord, waardoor het Engelse woorden soep wordt.Onderweg legden we nog even aan en kregen we koffie aangeboden. Het was een schitterende dag.
De plannen voor de komende weken zijn nogmaals een stuk van de Trail fietsen, over 2 weken naar Christchurch en eventueel naar de Limestone caves in Charleston.
Ik ben ook al druk geweest met foto's in mapjes te doen zodat ik straks weer een mooi fotoboek kan maken.
Lieve groet voor iedereen. Wilma
Niet iedereen kan blijkbaar alle foto's bekijken, daarom even een handleiding.
Bij de 20 zichtbare foto's( in de kleine vierkantjes) ga je naar rechts onderaan de bladzijde, daar staat, Ga naar overzicht, daarop klikken, dan krijg je: fotoboek met de vermelding: geen foto's beschikbaar. In het venster links bovenaan staat het onderwerp van het verslag, daar klik je dan op het verslag waar je de foto's van wilt zien en krijg je alle foto's te zien die ik bij het verslag heb geplaatst.ik hoop dat het zo lukt.
-
09 April 2018 - 13:54
Martin:
Hadie zus
Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Mooi verslag en prachtige foto’s. Maar wat gaat de tijd toch snel. Geniet ervan! Fijne tijd gewenst.
Dikke knuffel Joke en Martin -
09 April 2018 - 16:15
Gerda :
Hey Wilma, een bekende datum (vertrekdatum). Maar zo lukt het wel om alle foto's te zien Wilma. Een goede tijd nog daar, nog even genieten. Het gaat nu bij ons mooi weer worden, en de dagen gaan lengen. -
09 April 2018 - 18:12
Wil:
Hallo Wilma, wat weer een mooi verslag. Fietsen gaat hier vast beter, maar spannend en indrukwekkend daar in Nieuw Zeeland!prachtige foto’s van de vogels die je hebt gezien. Wij hebben regelmatig een bonte specht in de tuin en de vogelkooitjes zijn al bewoond. We hebben een paar zonnige dagen gehad.Heerlijk!Ik merk dat je aan het aftellen bent, wat gaat zo’n half jaar snel voorbij. Hoop dat je nog mooie weken bij José hebt,hartelijke groet ook van henk -
09 April 2018 - 19:21
Enny:
Alweer zo'n geweldig verslag. Ik heb de indruk dat je zo langzamerhand heel veel van Nieuw Zeeland gezien hebt. Gelukkig dat je rustig weer had met die vaartocht. Ik hoop dat je nog plezierige weken zult hebben. Ik heb weer erg van je verslag genoten! Hartelijke groeten! -
10 April 2018 - 14:47
Trudy:
Wat een prachtig verhaal en mooie foto's. Kon ze nu wel in een keertje zien met behulp van de uitleg...
En wat vliegt de tijd voorbij, vooral als je het zo naar je zin hebt.
Hier is het heerlijk weer en de koeien er weer lekker uit vandaag voor het eerst.......
Groetjes aan Jose en Jesper!
-
11 April 2018 - 11:46
Wil Van Der Linden:
Mooi verslag weer Wilma en de foto's heb ik ook bekeken mooi gemaakt
Fijn dat je zoveel beleefd en geniet! Voor 15 mei heel goede reis!!
Geniet nog lekker!! -
13 April 2018 - 20:07
Pim Mirian :
Hai Wilma, een van de betere halve jaren zo te lezen, geloof dat je het erg goed naar je zin hebt gehad de laatste zes maanden, schitterende omgeving en fijne mensen om je heen, geniet er nog even van, de zomer kan hier elk moment losbarsten dus het is ook wel weer lekker om terug te komen! Veilige reis back home! Groetjes van ons allemaal. -
15 April 2018 - 21:07
Rita En Eef:
Heel erg leuk om jouw verslagen te lezen. Geweldig wat je allemaal meemaakt! Binnenkort kun je terug daar naar toe als gids! We denken dat je daar meer hebt gezien dan menigeen die daar woont.
We vinden het wel weer een leuk idee als je weer terug bent. Wij hebben sinds gisteren, zaterdag, 7 puppen. 5-2. Dus zodra je terug bent, ben je welkom om te kijken! Geniet nog van de laatste weken. Groetjes daar aan iedereen die wij kennen en een voorspoedige en veilige terugreis! Liefs en groetjes van Rita en Eef -
21 April 2018 - 12:15
Mic:
Wat is de tijd gevlogen... geniet nog maar van je laatste weekjes in dit prachtige land! Kus ❤️ -
26 April 2018 - 16:24
Josephien:
Hoi Wilma, Je heb al heel wat van de mooie natuur en vogels van Nieuw-Zeeland gezien en mooie foto's
gemaakt.Toch een hele belevenis als je zo lang in z'n mooi land bent wat gaat de tijd toch snel over een paar weken ga je al weer terug naar Nederland geniet nog van je laatste dagen die je daar bent en een hele goede reis terug gewenst. Groetjes Josephien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
