Whataroa en de Tranz Alpine naar Christch

Hallo allemaal.

Op donderdag 18 januari zijn Erik,Angelique en Kasper weer terug gevlogen naar Nederland, dus nu even wat tijd om te schrijven.

Oudejaarsavond niet echt gevierd, er is hier geen vuurwerk, lekker rustig. Ik lag dus ook al op tijd in bed. Maandags vertrokken Erik en Angelique voor een tocht van 8 dagen en was ik alleen met Kasper, de hond Teddy en de poezen. We hadden zo ons eigen ritueel, Kasper vond het heerlijk om naar het strand te gaan als we Ted gingen uitlaten en dan aan het strand een kop koffie te drinken en voor Kasper een Fluffy, een bekertje opgeschuimde melk, een feest voor hem. Tot dan toe was het steeds mooi weer geweest, maar de 10e en de 11e januari kwam er zoveel regen naar beneden, dat er veel straten waren overstroomd.
Vrijdag 12 januari kwam Jose weer aan in Hokitika, zij was samen met Jesper 3 weken in Nederland in mijn huis geweest.

Woensdag 17 januari naar Christchurch met de Tranz Alpine, een prachtige treinrit van 4,5 uur vanaf Greymouth, wat hier 40 kilometer vandaan is. Helaas was het eerste stuk nog regenachtig, maar toen we eenmaal in de bergen waren knapte het wat op en na de Otira tunnel
( 8,5 km onder de Alpen door) was het mooi en warm weer. Daarna komt ook het mooiste stuk en kun je naar een open wagon aan het eind van de trein waar je foto's kunt maken. De trein rijdt niet erg hard en om de trein dor de bergen te trekken zitten er 2 locomotieven voor en door de tunnel een 3e achteraan om hem te duwen vanwege het hoogteverschil.

Na donderdag de kinderen weer uitgezwaaid te hebben kon ik op tijd weer terug met de bus. Jemig, het leek daarna wel of ik weer een jetlag had. De chauffeur wilde blijkbaar tijd inhalen en scheurde door de bochten, ik kan je zeggen, dat is niet erg prettig! Met de trein terug is geen optie want die gaat maar 1 x per dag. Hij start "s ochtends in Chrchurch en gaat om 14.30 uit Greymouth weer terug. Dat geldt overigens ook voor de bus maar die start 's ochtends in Grey.

Nu weer tijd om wat beter te slapen en te wennen dat ik niet meer op het kleine mannetje moet letten. Tijd om te lezen en weer te quilten, mijn foto's te verwerken en een tour te plannen naar Whataroa, waar de White Heron Sanctuary is.
Ik had maandag besproken voor dinsdag 11 uur, het is altijd nog bijna anderhalf uur rijden, maar er had zich toen voor de hele dag nog niemand gemeld. Gelukkig uiteindelijk 's avonds nog een echtpaar, maar zij konden alleen maar om 9 uur. Ook prima en achteraf helemaal geen spijt ervan gehad dat het zo vroeg was.Je rijdt naar Whataroa over de State Highway 6, de snelweg dus eigenlijk, maar het eerste half uur ben ik niemand tegengekomen, of iemand die achter mij reed. Ongelooflijk! De rit ernaar toe was al prachtig, het was een heldere zonnige ochtend en nog niet te warm. Mooi, met tussen de bergen lage wolken, net grote marshmellows.
Vanaf het kantoor ga je eerst een 15 min met een busje, met de Jetboat erachter. De kolonie is in het Waitangiroto reservaat en is alleen bereikbaar met een Jetboat over de Waitangiroto rivier en ook alleen met een gids.Het is maar een kleine kolonie die, nadat de Engelsen eind 1800 de vogels vanwege hun prachtige pluimen op 4 broedparen na helemaal uitgeroeid hadden, nu met veel zorg weer hebben kunnen terug brengen naar zo'n 60 broedparen. De White Heron, of Kotuku, worden door de Maori, al zie je ze maar 1 maal in je leven, als gelukbrengers gezien.Ze broeden in heel Nw Zeeland alleen maar op deze plaats. Waarom?? dat weten ze nog niet. De vogels gaan pas nestelen als ze 3 jaar oud zijn.
Het is heerlijk om met de Jetboat naar het nest gebied te varen(heel hard) over de ondiepe rivier, pas als hij in de buurt van het broedgebied komt, vaart hij zachtjes en met de motor haast stil. Onderweg konden we door de heldere lucht goed Mount Cook (hoogste berg) en daarnaast Mount Tasman zien liggen. Vanaf de aanleg steiger moet je nog ongeveer 500 meter over een steiger lopen, dwars door het regenwoud. We zagen nog een zeldzame boomorchidee en in de hoge, oude Kahikatea bomen zagen we de lepelaars die daar nestelen.
Vanuit de uitkijkpost kon je de Heron's met hun kuikens, die al aardig groot waren, goed zien.Er zaten ook een paar nesten met aalscholvers(shags) Ook hier is alles al wat verder en eerder omdat het al zo vroeg en zo lang mooi weer is.Meestal leggen ze 2 a 3 eieren, maar er groeit vaak maar 1 kuiken op, nu waren er meerdere nesten met 2 grote kuikens. Heel bijzonder. de gids vertelde ook dat een kuiken altijd door 2 ouders moet worden grootgebracht, als 1 van beiden weg zou vallen, is het kuiken gedoemd om dood te gaan.Er is vlakbij in de lagoon meer dan voldoende vis. Het was wel grappig om te zien en te horen dat het heel stil was en alle kuikens zaten op het nest te wachten, als dan een van de ouders terug komt, maken ze een hoop lawaai en vechten om het eten.
Dion, de gids, dacht dat ze volgende week ongeveer gaan beginnen met vlieglessen, maar dan ook nog gevoerd worden door de ouders en weer terug keren op het nest. Als ze definitief weg zijn, zie je ook niets meer van de nesten, want het zijn wel bouwvallige bouwsels.En volgend jaar beginnen de volwassen vogels weer opnieuw. Ik was erg blij met mijn prachtige 300mm lens, dus lieve collega's, ik heb nog even aan jullie gedacht daar.

Na Whataroa nog even door gereden naar Franz Josef, dat is ongeveer 20 minuten verder, daar geluncht en een korte bushwalk gemaakt. Het was een prachtige dag.

De komende 4 dagen is hier het Sand en Driftwood festival op het strand, er worden dan van het drijfhout, wat hier veel op het strand ligt, prachtige figuren gemaakt en van zand ook allerlei sculpturen.Maar dat een volgende keer.Er wordt in ieder geval erg goed weer voorspeld.

Tot de volgende keer.

Lieve groet, Wilma

p.s. Met veel moeite 58 foto's geplaatst. Als je alle foto's wilt zien, moet je onder het verslag naar de 20 foto's gaan die staan afgebeeld. Rechts onderaan staat, Ga naar het overzicht, dan het verslag aanklikken en je ziet alle 58 foto's, vervolgens bij de foto's rechts onderaan beginnen, want de eerste foto staat als laatste??? Ik zal wel weer iets verkeerd hebben gedaan. Ik hoop dat het lukt voor iedereen. Ik begreep al niet waar al mijn foto's gebleven waren, ook bij de andere verslagen.Succes.