Eindelijk weer wat tijd om te schrijven
Blijf op de hoogte en volg wilma
29 December 2017 | Nieuw Zeeland, Hokitika
Hallo allemaal.
Eindelijk neem ik weer eens wat tijd om mijn verslagen bij te werken. Nog steeds is het hier ongekend mooi weer en al een lange tijd. Eigenlijk vanaf het moment dat ik hier arriveerde. Nog maar 3 regendagen gehad en normaal krijgt dit deel van het land vrij veel regen.
Ik zal maar beginnen bij het begin van de afgelopen weken.
Ik ben nu 6 weken hier en op vrijdag 1 december vertrokken we met z'n drieën richting Hanmer Springs waar de Hot pools( termale baden) zijn. Jose huurt samen met een vriendin 1 x per jaar een huis, voor de jongens geweldig, want zij kunnen dan doorlopend in de pools als ze dat willen. De temp van de baden varieert van 36 tot 42 graden. Er zijn sulpher baden(erg warm water) Ook is er een bad met gewoon water met grote glijbanen. Het was erg heet dat weekend (30 graden), heel vreemd om dan in de schaduw uren in het water te zitten. Aan de zijkanten van de baden zijn banken gemetseld zodat je lekker onder water blijft, alleen mag je hoofd niet onder water.Daar zit je dan met je zonnebril op en evt een petje op je hoofd.
De weg naar Hanmer voert over de Lewis Pass, een kronkelige weg met hoogten en prachtige vergezichten, dat verveelt niet. Vanuit de auto heb een paar mooie foto's kunnen maken. Het is ongeveer 3,5 uur rijden en onderweg stoppen we halverwege altijd even in Reefton. Als je daar de hoofdstraat binnen rijdt doet het een beetje denken aan zo'n wild west stadje van vroeger. Op zondag reden we weer terug naar huis.
Donderdag 7 december heb ik voor de collega's van Jose en de wijkverpleegkundigen( bij elkaar zo'n 10 mensen) iets verteld over euthanasie in Nederland. In het Engels, maar met hulp van Jose bij sommige woorden kwam ik er toch wel uit. Soms is het heel moeilijk om iets in een andere taal uit te leggen als er ook emotie bij komt. Het idee leefde bij sommigen dat ze in Nederland maar wat doen, dat zijn natuurlijk de verhalen die de pers halen. er was 1 van de verpleegkundigen die het idee had dat je als kinderen vond dat het genoeg was met bv je ouders, je om euthanasie kunt vragen. Ik heb goed uit kunnen leggen hoe strikt de regelgeving is in Nederland, dat er altijd een 2e onafhankelijke arts geconsulteerd moet worden, maar vooral ook dat de patiënt zelf moet aan kunnen geven dat hij dit wil. In NZ is de relatie met huisarts(GP) ook heel anders dan in Nederland. Het is hier veel afstandelijker en ook de afstanden die een huisarts moet afleggen zijn veel groter. De huisartsenpraktijken werken veel met Nurse Practioners. Ok hier ijn ze bezig met regelgeving omtrent euthanasie, maar hier zal ook de verpleegkundige er een rol in moeten gaan geven. ook dat stuit op veel tegenstand bij hen. Ze waren wel onder de indruk hoe dat bij ons is geregeld, maar ook daar zijn zoveel jaren aan vooraf gegaan. Ik kreeg later nog een erg lieve bedankkaart van allemaal. Ik had mijn praatje niet houden zonder de informatie van Clary Weijenberg en mijn huisarts Martin Kok, die me ook nog iets gestuurd had wat erg duidelijk was.
Op 12 december vertrokken Erik, Angelique en Kasper vanuit een zeer koud en besneeuwd Assen richting Nz, waar ik ze op donderdag 14 december van het vliegveld in Christchurch heb opgehaald. De kleine man had de reis goed doorstaan en we waren blij elkaar weer te zien. Jose en Jesper zouden we zondag in Christchurch ontmoeten, zij vertrokken de volgende dag richting Nederland en zouden overnachten in Chrch.bij het vliegveld.
Erik had een auto gehuurd en een Bach (spreek uit Badge, eigenlijk een soort strandhuisje,en wij zouden met z'n vieren naar Banks Peninsula gaan om daar een paar dagen te blijven In Akaroa. Akaroa is vroeger toen de Engelsen NZ overnamen, een tijd een kolonie van Frankrijk geweest, dat is nog goed te zien aan de Franse straat namen en de lieflijke huisjes. We zaten in een zeer basic huisje, maar verder goed te doen. De anderen waren natuurlijk helemaal uit hun ritme qua slapen en Kasper liep om 2 uur 's nachts al weer vrolijk rond. Maar na een paar dagen was hij weer goed op regel gelukkig.
De weg naar Akaroa is erg slingerend en stijgend, voor mij dus een hele uitdaging, want dat had ik nog niet echt vaak gedaan. een goede oefening voor de weg terug naar huis over Arthur's Pass met zijn "steep" gedeeltes. We hadden prachtig weer daar en Erik en Angelique hebben met Kasper nog een boottocht gemaakt naar de dolfijnen, ik ben niet mee geweest na mijn zeeziek ervaring van de vorige keer.
Zondagmiddag hebben we Jose en Jesper ontmoet die we "uitgezwaaid" hebben, zij vertrokken de volgende dag richting Nederland en Jose verblijft in de 3 weken dat ze er zijn in mijn huis.
Dinsdag vertrokken Erik en Angelique richting het Noorden om een wandel en kayak tocht te maken in National Park Abel Tasman en een stuk van de Queen Charlotte Track te lopen. Zij kwamen zondag weer thuis en ik heb me in die tijd vermaakt met Kasper. 's Avonds was ik helemaal gevloerd, vandaar dat het er nog steeds niet van gekomen was om mijn site bij te houden. Gelukkig zijn er tussendoor ook de appjes!
1e Kerstdag waren we uitgenodigd bij de buren, Barry en Chris voor Christmas Diner. Dat was erg gezellig, Barry had het vlees op de BBQ gelegd en aardappels uit de tuin, zijn grote trots! Als toetje een heerlijke pavlova met vers fruit, slagroom en jelly. Aan het eind van de middag begon het flink te regenen, goed voor de tuinen en de watertanks.
op zich merk je niet zo veel van kerst hier, dat komt ook omdat iedereen er, voor ons, zo zomers uitziet.Er staat een grote met b
lauwe en zilveren ballen kunstkerstboom midden in het dorp en er hangt ook kerstverlichting in de straat, maar het wordt pas na 9 uur wat donkerder.
GLOBAL WARMING!!
2e kerstdag, hier Boxing Day, zijn met z'n allen naar Franz Josef gereden om te wandelen naar de gletsjer. Ik ben daar 3 jaar geleden geweest en uiteraard al de vorige keren dat ik hier was, maar de gletsjer leek nog meer terug getrokken, hoewel Jose zei dat hij toch weer wat aangegroeid was volgens de berichten. Omdat het al zo'n tijd warm is bloeide tegen de berghellingen de prachtige rode Rata, erg vroeg dit jaar, maar wel heel erg uitbundig. Het was wel een hele klim richting de gletsjer, maar gelukkig hebben we voor Kasper een wandelwagen gehuurd, dan kon hij daar in zitten en ik had een geweldig steuntje. het allermooist waren voor hem echter de helikopters, ze vliegen daar af en aan om mensen bovenop de gletsjer te zetten en rondvluchten te maken. Dat heb ik jaren geleden ook 1 keer gedaan, maar voor mij echt niet meer.
Ik wil iedereen aan wie ik dat nog niet gedaan heb het allerbeste en een goede gezondheid wensen voor 2018.
Een paar mensen zijn extra in mijn gedachten geweest deze dagen omdat voor hen 2017 een zeer bewogen jaar is geweest. Zwaantje, je bent een dapper mens en ik vind het fijn dat we nog steeds op de hoogte blijven van elkaar. Enny, ook wij face timen geregeld even met elkaar, nu ik niet lijfelijk aanwezig kan zijn bij je. Wil, ook jij bent deze dagen veel in mijn gedachten, je hebt nog een moeilijk stuk te gaan met alles, maar je kunt ook in dankbaarheid terugkijken.
Nu komt weer de grote truc van de foto's erop zetten, ik hoop dat het lukt.
Een lieve groet voor jullie allemaal.
Wilma
Eindelijk neem ik weer eens wat tijd om mijn verslagen bij te werken. Nog steeds is het hier ongekend mooi weer en al een lange tijd. Eigenlijk vanaf het moment dat ik hier arriveerde. Nog maar 3 regendagen gehad en normaal krijgt dit deel van het land vrij veel regen.
Ik zal maar beginnen bij het begin van de afgelopen weken.
Ik ben nu 6 weken hier en op vrijdag 1 december vertrokken we met z'n drieën richting Hanmer Springs waar de Hot pools( termale baden) zijn. Jose huurt samen met een vriendin 1 x per jaar een huis, voor de jongens geweldig, want zij kunnen dan doorlopend in de pools als ze dat willen. De temp van de baden varieert van 36 tot 42 graden. Er zijn sulpher baden(erg warm water) Ook is er een bad met gewoon water met grote glijbanen. Het was erg heet dat weekend (30 graden), heel vreemd om dan in de schaduw uren in het water te zitten. Aan de zijkanten van de baden zijn banken gemetseld zodat je lekker onder water blijft, alleen mag je hoofd niet onder water.Daar zit je dan met je zonnebril op en evt een petje op je hoofd.
De weg naar Hanmer voert over de Lewis Pass, een kronkelige weg met hoogten en prachtige vergezichten, dat verveelt niet. Vanuit de auto heb een paar mooie foto's kunnen maken. Het is ongeveer 3,5 uur rijden en onderweg stoppen we halverwege altijd even in Reefton. Als je daar de hoofdstraat binnen rijdt doet het een beetje denken aan zo'n wild west stadje van vroeger. Op zondag reden we weer terug naar huis.
Donderdag 7 december heb ik voor de collega's van Jose en de wijkverpleegkundigen( bij elkaar zo'n 10 mensen) iets verteld over euthanasie in Nederland. In het Engels, maar met hulp van Jose bij sommige woorden kwam ik er toch wel uit. Soms is het heel moeilijk om iets in een andere taal uit te leggen als er ook emotie bij komt. Het idee leefde bij sommigen dat ze in Nederland maar wat doen, dat zijn natuurlijk de verhalen die de pers halen. er was 1 van de verpleegkundigen die het idee had dat je als kinderen vond dat het genoeg was met bv je ouders, je om euthanasie kunt vragen. Ik heb goed uit kunnen leggen hoe strikt de regelgeving is in Nederland, dat er altijd een 2e onafhankelijke arts geconsulteerd moet worden, maar vooral ook dat de patiënt zelf moet aan kunnen geven dat hij dit wil. In NZ is de relatie met huisarts(GP) ook heel anders dan in Nederland. Het is hier veel afstandelijker en ook de afstanden die een huisarts moet afleggen zijn veel groter. De huisartsenpraktijken werken veel met Nurse Practioners. Ok hier ijn ze bezig met regelgeving omtrent euthanasie, maar hier zal ook de verpleegkundige er een rol in moeten gaan geven. ook dat stuit op veel tegenstand bij hen. Ze waren wel onder de indruk hoe dat bij ons is geregeld, maar ook daar zijn zoveel jaren aan vooraf gegaan. Ik kreeg later nog een erg lieve bedankkaart van allemaal. Ik had mijn praatje niet houden zonder de informatie van Clary Weijenberg en mijn huisarts Martin Kok, die me ook nog iets gestuurd had wat erg duidelijk was.
Op 12 december vertrokken Erik, Angelique en Kasper vanuit een zeer koud en besneeuwd Assen richting Nz, waar ik ze op donderdag 14 december van het vliegveld in Christchurch heb opgehaald. De kleine man had de reis goed doorstaan en we waren blij elkaar weer te zien. Jose en Jesper zouden we zondag in Christchurch ontmoeten, zij vertrokken de volgende dag richting Nederland en zouden overnachten in Chrch.bij het vliegveld.
Erik had een auto gehuurd en een Bach (spreek uit Badge, eigenlijk een soort strandhuisje,en wij zouden met z'n vieren naar Banks Peninsula gaan om daar een paar dagen te blijven In Akaroa. Akaroa is vroeger toen de Engelsen NZ overnamen, een tijd een kolonie van Frankrijk geweest, dat is nog goed te zien aan de Franse straat namen en de lieflijke huisjes. We zaten in een zeer basic huisje, maar verder goed te doen. De anderen waren natuurlijk helemaal uit hun ritme qua slapen en Kasper liep om 2 uur 's nachts al weer vrolijk rond. Maar na een paar dagen was hij weer goed op regel gelukkig.
De weg naar Akaroa is erg slingerend en stijgend, voor mij dus een hele uitdaging, want dat had ik nog niet echt vaak gedaan. een goede oefening voor de weg terug naar huis over Arthur's Pass met zijn "steep" gedeeltes. We hadden prachtig weer daar en Erik en Angelique hebben met Kasper nog een boottocht gemaakt naar de dolfijnen, ik ben niet mee geweest na mijn zeeziek ervaring van de vorige keer.
Zondagmiddag hebben we Jose en Jesper ontmoet die we "uitgezwaaid" hebben, zij vertrokken de volgende dag richting Nederland en Jose verblijft in de 3 weken dat ze er zijn in mijn huis.
Dinsdag vertrokken Erik en Angelique richting het Noorden om een wandel en kayak tocht te maken in National Park Abel Tasman en een stuk van de Queen Charlotte Track te lopen. Zij kwamen zondag weer thuis en ik heb me in die tijd vermaakt met Kasper. 's Avonds was ik helemaal gevloerd, vandaar dat het er nog steeds niet van gekomen was om mijn site bij te houden. Gelukkig zijn er tussendoor ook de appjes!
1e Kerstdag waren we uitgenodigd bij de buren, Barry en Chris voor Christmas Diner. Dat was erg gezellig, Barry had het vlees op de BBQ gelegd en aardappels uit de tuin, zijn grote trots! Als toetje een heerlijke pavlova met vers fruit, slagroom en jelly. Aan het eind van de middag begon het flink te regenen, goed voor de tuinen en de watertanks.
op zich merk je niet zo veel van kerst hier, dat komt ook omdat iedereen er, voor ons, zo zomers uitziet.Er staat een grote met b
lauwe en zilveren ballen kunstkerstboom midden in het dorp en er hangt ook kerstverlichting in de straat, maar het wordt pas na 9 uur wat donkerder.
GLOBAL WARMING!!
2e kerstdag, hier Boxing Day, zijn met z'n allen naar Franz Josef gereden om te wandelen naar de gletsjer. Ik ben daar 3 jaar geleden geweest en uiteraard al de vorige keren dat ik hier was, maar de gletsjer leek nog meer terug getrokken, hoewel Jose zei dat hij toch weer wat aangegroeid was volgens de berichten. Omdat het al zo'n tijd warm is bloeide tegen de berghellingen de prachtige rode Rata, erg vroeg dit jaar, maar wel heel erg uitbundig. Het was wel een hele klim richting de gletsjer, maar gelukkig hebben we voor Kasper een wandelwagen gehuurd, dan kon hij daar in zitten en ik had een geweldig steuntje. het allermooist waren voor hem echter de helikopters, ze vliegen daar af en aan om mensen bovenop de gletsjer te zetten en rondvluchten te maken. Dat heb ik jaren geleden ook 1 keer gedaan, maar voor mij echt niet meer.
Ik wil iedereen aan wie ik dat nog niet gedaan heb het allerbeste en een goede gezondheid wensen voor 2018.
Een paar mensen zijn extra in mijn gedachten geweest deze dagen omdat voor hen 2017 een zeer bewogen jaar is geweest. Zwaantje, je bent een dapper mens en ik vind het fijn dat we nog steeds op de hoogte blijven van elkaar. Enny, ook wij face timen geregeld even met elkaar, nu ik niet lijfelijk aanwezig kan zijn bij je. Wil, ook jij bent deze dagen veel in mijn gedachten, je hebt nog een moeilijk stuk te gaan met alles, maar je kunt ook in dankbaarheid terugkijken.
Nu komt weer de grote truc van de foto's erop zetten, ik hoop dat het lukt.
Een lieve groet voor jullie allemaal.
Wilma
-
29 December 2017 - 10:03
Nel:
Ik jij de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar, fijn te horen dat het goed met je gaat.ik weet niet of je het al weet, maar we zijn bevorderd naar schaal 45 met terugwerkende kracht van januari 2016. Nog heel veel plezier daar.
-
29 December 2017 - 10:04
Enny:
Wat een geweldig verslag! Heb er erg van genoten. Begrijp ik dat je dit alles geschreven hebt nadat we elkaar gisteren gesproken hebben? Hopelijk heb ik je niet opgejut toen ik vroeg wanneer we weer een verslag kregen. Bedankt! -
29 December 2017 - 10:42
Wil Van Der Linden:
Je hebt even je best gedaan een mooi lang verslag! Heb je mijn mail ontvangen? Die heb ik gestuurd na ontvangst van je kerstkaart. Vanuit Purmerend groet van ons beiden en tot de volgende mail! -
29 December 2017 - 14:26
Yvonne:
Jouw verhaal zorgt even voor ontspanning, heerlijk, je beleefd weer mooie avonturen. Wat zul je een spanning gevoeld hebben om over euthanasie te praten in een vreemde taal richting verpleegkundigen die een totaal verwrongen beeld hebben van de Nederlandse werkelijkheid. Petje af, dat je dit gedaan hebt.
Ik wens jou een heel fijn en gezond 2018 toe en geniet nog van je welverdiende tijd in Nieuw Zeeland. -
29 December 2017 - 14:51
Gerda:
Wat een mooi verhaal weer Wilma, en prachtige foto's! -
29 December 2017 - 15:12
Trudy:
Eindelijk kon ik je reisverslag lezen..... (Was iets mis met de computer)
Wat een prachtig verslag weer....... Ziet er mooi uit.
En de foto's.. Vooral die van Erik en Kasper.
Morgen waarschijnlijk met je kleindochter Mia naar de bios! In Hoogeveen naar Ferdinant!
Ik wens jou ook een hele goede jaarwisseling toe! -
29 December 2017 - 23:17
Wil:
Wat fijn te lezen dat het goed met je gaat.
Prachtige foto’s uit een schitterend land. Jaloers makende plaatjes.
Bijzonder om mee te mogen genieten en dank voor je lieve woorden. Lief dat je aan me denkt! We wensen je een goede jaarwisseling en een gezond 2018. Geniet ze! -
01 Januari 2018 - 12:56
Greethje:
Dag Wilma,
Gisteren op Oudejaarsdag vanuit Ameland naar Gees om zwagerlijk geluk te wensen met zijn verjaardag. En daarna met z'n allen het Oudejaar uit te luiden. Dat is goed gelukt met heerlijke oliebollen en appelflappen. Nu weer terug naar huis.
Maar....eerst even jouw verslag met mooie foto's gelezen en gezien. Leuk je verhaal en met voor ons herkenbare plekken, zoal de Franz Josef gletsjer en andere plekken. Fijn dat je het goed hebt en wat leuk dat je zoon met gezin is gekomen. Geniet ervan en voor 2018 alle goeds en nog een mooi verblijf in NZ.
Hartelijke groet,
Greethje -
03 Januari 2018 - 18:45
Marjan:
Ha Wilma,
Allereerst hartstikke bedankt voor je mooie kaart. Ik wil jou ook een bijzonder mooi 2018 toewensen, met lieve mensen om je heen en in goede gezondheid.
Wat een mooi verslag. En prachtige foto's.. ik zit er gewoon bij te kwijlen... Dat je er alweer 6 of nu wel 7 weken bent.. Wat gaat het ontzettend snel..
Het is hier vandaag dikke storm en regen, echt om binnen te blijven...
Wat fijn dat de presentatie zo goed is gegaan. Dat vond je best spannend. Mooi om daarin bij te dragen.
Leuk nieuws,, er komt weer een klein quiltwinkeltje in Emmen.. Eind januari begint ze. Ben benieuwd hoe dat eruit gaat zien. Ids heeft veel gewerkt met de feestdagen en dat vond hij hartstikke leuk. En wij zijn lekker lui geweest. Leuk oud en nieuw gehad met de (over)buurmannen. Alma en ik bakken altijd oliebollen. Ze had een paar flessen glühwein meegenomen en ik had een volle pan snert gekookt. Heerlijk. Kacheltje aan en met zijn allen in de schuur. Heel gezellig. Volgend jaar ben je erbij hoop ik? :-)
Nu eerst nog maar verder genieten en mooie reisverslagen schrijven. Lieve groet van Marjan
-
18 Januari 2018 - 20:03
Geesje Abbing:
Hallo Wilma,
Wat weer een mooie verslagen, en wat weer mooie foto's . Wat zul je weer genieten daar in dat mooie land. Als ik de foto's zie heb ik nog altijd spijt dat we toen onze dochter Wilma daar was er niet naar toe zijn geweest. Het was toen erg moeilijk omdat ze geen vaste woon en/of verblijf plaats had. Ze trok van het ene baantje naar het andere en dan was er volgens haar geen plaats voor Pa en Ma.
Achteraf hadden we moeten zeggen ,, we komen waar je ook zit en zoeken je wel op,,
Helaas is dat niet gebeurd en nu komt het er niet meer van.
Josephien en Zwaantje zijn bij mij op de koffie geweest, erg gezellig om zo even weer bij te kletsen.
Ook zijn Hans en ik bij Josephien en Hennie op de koffie geweest en gaan we als het kan met ze'n drieen naar het afscheids feesje van Annemieke.
Zo blijf ik toch een beetje op de hoogte van het wel en wee van ICARE.
Nog een fijne vakantie, groetjes uit een stormachtig Nederland. Hans en Geesje -
14 Februari 2018 - 10:46
Pim Versloot :
Hai zus, fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt, mooie tripjes zo overal naartoe, wij zitten intussen alweer een week in een snoeiheet en zoals gewoonlijk chaotisch India, volgende week trekken we het binnenland in om daar wat rond te relaxen en een beetje cultuur op te snuiven, de curries masallla's en thali's zijn om je vingers bij op te eten en de motor/scooter toeren over de landweggetjs heerlijk om een beetje wind door je haren te laten gaan, hoop dat je nog een goede tijd hebt daar, maar dat zal ongetwijfeld wel lukken als ik zo die verslagen doorlees en de hartelijke groeten aan Martijn uiteraard, leuk dat ie even komt overwippen! Groet van ons Pim Mir.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
